สมเด็จพระจักรพรรดินีฟรีดริชทรงอุทิศช่วงเวลาหนึ่งปีสุดท้ายของพระชนม์ชีพกับการวาดภาพและทรงเยี่ยมชมผลงานของกลุ่มศิลปินในโครนแบร์ก ซึ่งพระองค์ทรงพบกับได้พบกับจิตรกรนอร์แบร์ท ชรอว์ดิล (Norbert Schrödl)อยู่เป็นประจำ ในช่วงสุดท้ายของพระชนม์ชีพทรงพระดำเนินเล่นในตอนเช้าและทรงใช้เวลานานหลายชั่วโมงในการเขียนพระราชหัตถเลขาหรืออ่านหนังสือในห้องสมุดของปราสาทของพระองค์[1]

ในช่วงปลายปี 1898 แพทย์วินิจฉัยว่าพระองค์ประชวรเป็นมะเร็งพระถัน(เต้านม) ที่ไม่สามารถผ่าตัดได้ ทำให้พระองค์ต้องบรรทมบนพระแท่นเป็นเวลานาน จนในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 1900 มะเร็งแพร่กระจายไปที่พระปิฐิกัณฐกัฐิ(กระดูกสันหลัง) และในช่วงเวลานั้นได้ทรงมีความวิตกกังวลในพระทัยเกี่ยวกับพระราชหัตถเลขาของพระองค์(มีเนื้อหาเกี่ยวกับอนาคตของจักรวรรดิเยอรมนีภายใต้การปกครองของจักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 พระโอรส) จะตกไปอยู่ในพระหัตถ์ของจักรพรรดิ จึงทรงโปรดให้นำพระราชหัตถเลขากลับไปที่สหราชอาณาจักรเป็นการภายในและเป็นความลับผ่านทาง เฟรดเดอริก พอนซันบี บารอนที่1 แห่งไซซันบี (Frederick Ponsonby,1st Baron Sysonby) ราชเลขาธิการส่วนพระองค์ของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 พระเชษฐาของพระองค์ในขณะตามเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระขนิษฐาที่ประชวรในโครนแบร์กเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 1901 โดยพระราชหัตถเลขาเหล่านี้ได้รับการแก้ไขดัดแปลงในภายหลังโดย พอนซันบี และนำมาใช้เป็นแบบเพื่อเขียนหนังสือและตีพิมพ์ในปี 1928

สมเด็จพระจักรพรรดินีฟรีดริชเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม 1901 ในเมืองโครนแบร์ก แกรนด์ดัชชีเฮ็สเซิน จักรวรรดิเยอรมนี ภายหลังการสวรรคตของสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย พระราชมารดา เพียง 7 เดือนเศษ[2]

พระบรมศพถูกฝังไว้เคียงข้างพระราชสวามีของพระองค์ในสุสานหลวงฟรีดริชชอฟที่พอทสดัมเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม 1901 หลุมฝังพระบรมศพของพระองค์มีพระบรมรูปจำลองหินอ่อนของพระองค์เองในพระอิริยาบถบรรทมอยู่ด้านบน พระโอรสของพระองค์ที่สิ้นพระชนม์ในวัยเยาว์ Sigismund และ Waldemar ถูกฝังอยู่ในสุสานเดียวกัน